Μπορεί εμείς οι υπόλοιποι να κάναμε Ανάσταση μακριά από τα αγαπημένα πρόσωπα ή χωρίς την “εθιμική” ολιγόλεπτη παρουσία στους ναούς. Υπάρχουν άλλοι όμως που αυτές τις ώρες ήταν στην πρώτη γραμμή, δίνοντας μάχες για όλους εμάς, ρισκάροντας προφανώς και την υγεία τους.
Οι εικόνες που ακολουθούν είναι από τα νοσοκομεία του Ηρακλείου, εκεί που οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη για όλους εμάς.
Ανάσταση στο κέντρο αναφοράς COVID του Βενιζελείου
Φωτογραφία των εργαζομένων στη βάρδια του κέντρου αναφοράς του Βενιζελείου, που ανάρτησε ο Γρηγόρης Πασπάτης
Δείτε την ανάρτηση του Ευθύμη Φασουλάκη από το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του ΠΑΓΝΗ, εκεί που δεν ασχολούνται μόνο με τον ιό, αλλά και με πολλά άλλα…
\
Σε λίγη ώρα, θα γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου.
Φέτος όμως δεν θα είναι όπως ποτέ πριν…
Η πρωτόγνωρη αυτή εμπειρία που ζούμε, το να μην πάμε στην εκκλησία, ( έστω αυτό το 15′ οι περισσότεροι, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας) να μη γιορτάσουμε μαζί με την οικογένεια μας όπως κάθε χρόνο, δεν είναι τίποτα άλλο από την ευκαιρία που δώσαμε στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, στους γονείς μας και στους χρόνια ασθενείς συνανθρώπους μας να ζήσουν…
Σημασία είχε, έχει και θα έχει να είμαστε ΟΛΟΙ εδώ, ΟΛΟΙ καλά!
Δεν είναι εύκολο πράγμα ο υποχρεωτικός εγκλεισμός, ο περιορισμός, οι απαγορεύσεις και για αυτό,
σας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια!
πολλά μπράβο!
πολλά χειροκροτήματα!
*Εκεί γύρω στις 00:01, όταν θα ανταλλάσσετε ευχές με τους δικούς σας, ευχηθειτε και για εμάς, που βρισκόμαστε στα νοσοκομεία αναφοράς σε όλη την Ελλάδα, στην 1η γραμμή αυτή την ώρα, που η πανδημία μας έχει χωρίσει από τις οικογένειές μας και που είμαστε εδώ έτοιμοι να κάνουμε τα πάντα για τον συνάνθρωπό μας, όταν χρειαστεί.
Γιατί μη ξεχνάτε, πως για εμάς στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, δεν υπάρχει μόνο ο Covid-19.
Την έχουμε ανάγκη την αγάπη σας, τις χρειαζόμαστε τις ευχές σας…
**Κάποιοι θρηνούν τους ανθρώπους τους που έφυγαν από τον ιό, 110 τον αριθμό.
Η σκέψη μας ας είναι και σε αυτούς…
Κάποιος συνάδελφος είπε:
“Μα ήταν γέροι, ήταν άρρωστοι, θα πέθαιναν ούτως ή άλλως, τώρα πως θα αποκτήσουμε την ανοσία της αγέλης;”
Του είπα:
“Μα ήταν κάποιων οι παππούδες, οι γιαγιάδες, οι γονείς, τα αδέρφια, οι φίλοι.
Πάνω από όλα όμως, ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΙ…”
***”Χρόνια πολλά με υγεία και του χρόνου”…
Πόσο βαρετά, τετριμμένα λόγια μέχρι σήμερα.
Αλλά πόσο ουσιαστικά, πόσο αναγκαία,
ποσο “ακριβά” και πραγματικά ανεκτίμητα φέτος…
****Χρόνια πολλά με υγεία και του χρόνου λοιπόν…
Σε όλους
